Relaxen in Kelowna

Zo, eindelijk een degelijke hike gedaan, het was maar twee uurtjes lopen, maar toch eerst alleen maar berop en terug beraf. Ik heb vandaag Tunnel Mountain ‘beklommen’. Echt klimmen kon je het niet noemen, maar het was een leuke wandeling bergop. Eindelijk het gevoel dat ik iets gedaan heb. Dit is het dichtst bij hiken dat ik kom deze trip ben ik bang, aangezien veel trails nog steeds gesloten zijn en ik niet in mn eentje een niet onderhouden pad ga lopen. Was ik met iemand geweest hadden we zeker gewoon wat dingen geprobeerd, maar als je alleen bent, in de rockies, met al die wilde dieren en weersomslagen, lijkt me niet echt een geruststellende gedachten.
’s Middags neem ik de bus naar Sulphur Mountain. Maar niet voordat ik mn facebook gechecked heb, en yey! Ik heb bericht van Lisa, dat ik kan komen wanneer het mij uitkomt. Dus dat is morgen :)
Op Sulphur Mountain is een kabelbaan die naar de top van de berg gaat, boven heb je fantastische uitzichten op Banff, meren en andere bergen. Halverwege zag ik dat je ook kunt hiken naar boven, jammer, anders had ik het misschien geprobeerd. Ik had echter niet mn wandelschoenen aan, omdat ik dat niet wist, en de tweede helft is volledig ondergesneeuwd, dus ik ben blij dat ik in de kabelbaan zit. Hoewel het enorm hoog is en ik hoogtevrees heb, houd ik me redelijk goed. Naar boven ga ik met een stel uit Quebec, zij heeft ook hoogtevrees dus ik voel me niet volledig verlaten…Boven loop ik met een gemaakt pad naar de werkelijke top voor een paar mooie foto’s, het ziet er fantastisch uit maar het voelt toch anders als je naar boven gelopen bent. Dan is het uitzicht veel meer de moeite waard.
Na de kabelbaan in m’n eentje terug genomen te hebben (dat was wel weer een overwinning…) kijk ik even bij de hot springs, het ziet er slechts uit als een zwembad, dus ik sla ze over. Ik zou de bus terug nemen, maar daar moet ik een half uur op wachten dus ik denk ach, ik kan ook wel lopen, zo ver zal het niet zijn. Dan zie ik een pad door het bos, richting het meest dure en luxe hotel van Banff en dat lijkt me een stuk interessanter dan gewoon over de weg. Dus ik sla rechtsaf, even vergeten dat het nog steeds niet echt voorjaar is en dus overal nog sneeuw ligt. Daar waar geen sneeuw ligt is het drassig en modderig, niet zo erg, maar voornamelijk glad op je gympies. Na een klein uurtje kom ik bij het hotel uit en een half uur later ben ik terug in het hostel.
Ik heb weinig zin in koken dus eet ik beneden in de bar. Omdat ik morgen weg ga en ik wel een beetje klaar ben met de standaard vragen en praatjes blijf ik de hele avond op mn kamer en ga vroeg op bed.
Om half 10 neem ik de bus naar Kelowna. Hij heeft minimaal een half uur vertraging en ik heb Lisa’s nummer niet opgeslagen, dus ik hoop zo dat ze er nog zal staan wanneer ik aankom. Gelukkig acht uur later kom ik aan in Kelowna en Lisa klimt direct uit haar truck. Ze heeft zo’n coole truck die wij niet rijden in Nederland, dus ik ben best onder de indruk. We gaan naar haar huis en wachten daar op een vriend van haar. Als blijkt dat deze niet komt eten we whatever er in huis is, en kijken we een film. Daarna gaan we in de hot tub en dan is het hoog tijd om op bed te gaan.
Lisa woont in een appartement in een soort resort. Veel mensen verhuren het in de winter en wonen er zelf in de zomer als vakantiehuis. Dus het complex heeft alles, van pooltafels tot een zwembad, van een fitness ruimte tot een spa.
De volgende dag brengt Lisa me naar de bibliotheek, als zij werk gaat zoeken. Twee noodzakelijkheden, aangezien ze geen internet hebben moet ik naar de bibliotheek, en zij werk moet zoeken omdat ze de rekening niet kon betalen. Een uurtje later haalt ze me op en lunchen we in het appartement. Daarna gaan we naar Knox Mountain, waar we de hike Pauls Thomb doen. Twee uurtjes later komen we terug bij de auto en gaan we naar huis. Onderweg krijgt Lisa bericht dat een vriend van haar met Tequila naar haar huis gaat. Omdat ik een bloedhekel aan Tequila heb gaan we naar de Liquor Store voor iets anders voor mij. Het wordt een avondje ouderwets drinking games. Ik heb zo’n hekel aan drinking games, maar ik wil geen spelbreker zijn dus doe ik maar mee. Na een erg gezellige avond, waarin zelfs de huisgenoot van Lisa even zijn botheid aan de kant zet. Hij is werkelijk de meest botte persoon die ik ken, en ik kan me iedere keer maar moeilijk inhouden om het voor Lisa op te nemen, hij betaald niet veel en behandeld Lisa als oud vuil. Mijn haren staan iedere keer als hij praat recht overeind.
Na een slechte nacht in een veel te zacht bed beland ik ’s ochtends op de grond, mijn rug kan het bed niet meer aan. Toch wel koud op de grond, dus na een uurtje toch het bed maar weer in. Na het ontbijt brengen we Chris naar huis en doen we een korte walk naar een waterval. Ja hoor, dat kan best op slippers zegt Chris. We hadden even geen rekening gehouden met onze avondtuurlijke kant, want aan het eind van het pad kunnen we verder het bos in. Het is niet echt meer een pad en af en toe moeten we door het ijskoude water, maar dat maakt het juist zo leuk. Ik heb niet mijn beste flip-flops aan, waardoor ik een aantal keren wegglij en bijna in het water beland. Aan het eind, als we echt niet verder kunnen staan we even stil en kijken om ons heen. Ineens slaakt Lisa een gil, ligt er niet een slang op de grond nog geen 30 cm bij ons vandaan. Ik dacht dat ik naar Canada ging om beren te spotten…
Op het balkon is het heerlijk, dus we besluiten om ons te belonen met een beetje zonlicht en rust. Dus we gaan naar het zwembad, en koud dat het daar was, dus maar in de hottub, en heet dat die was. Al met al geen geslaagde keuze, het was zo lekker windstil en warm op het balkon, nu lig ik met kippevel en rode benen van de hottub bij het zwembad, en niet in de zon…
’s Avonds wachten we weer op Chris voor het eten, het duurt ons iets te lang, dus tijdens de twee films maken we een zak chips soldaat. Twee uur later is duidelijk dat Chris niet meer met eten komt, hij komt nog wel, maar enkel met drank. Daar gaan we weer. Geen drinking games vanavond, alstjeblieft. Dat komt er ook niet van, want ineens besluiten ze uit te gaan, ik ben me net aan het omkleden als er ook al wordt geroepen dat de taxi er is, zo snel gaat het thuis nooit, dus half aangekleed, schoenen moeten maar in de lift aan, rennen we naar beneden. De bars gaan om twee uur dicht en we staan bij de eerste bar 20 minuten in de rij, het is inmiddels 1 uur geweest. Op naar de volgende dus. Daar ontmoeten we wat Canadezen, Britten, en een Italiaan, of dat waren zijn voorouders, in ieder geval wat vreemd bloed. Als de bar dicht is zetten we het feestje voort bij hen thuis, we bestellen pizza die nooit aankomt, drinken Captain Morgan en Jägerboosts die er flink inklappen en doet Lisa geografische spelletjes die mij op dit tijdstip de keel uitkomen. Om half 5 bellen we een taxi, als we thuiskomen zijn Chris en Horris nog op en zetten zij het drinken voort. Ik hou het om 6 uur voor gezien, ben kapot. Als ik om 11 uur in de keuken kom zitten ze er nog. Om 12 uur gaat het lichtje bij hen uit en stuur ik ze op bed. We zouden gaan golfen vandaag, maar ik ben bang dat dat er niet meer in zit.
Ik neem de bus naar het centrum voor ontbijt, dat is namelijk niet meer aanwezig in huis, en internet, dat ook nog steeds niet weer aangesloten is. Als ik terugkom liggen ze beide volledig in coma, zelf ben ik ook niet al te wakker dus kruip ik ook maar weer op bed.
Om een uur of zeven ben ik het zat, Chris is naar huis, Horris naar zijn werk, dus de bank is eindelijk even voor mij alleen. Ik druk er een film in en wacht tot het half 12 is. Dan ga ik met de bus naar Vancouver, voor de op één na laatste bestemming van dit avontuur.