Eindelijk de zon??? in Banff

Ik ben het hiken niet meer gewend. Dat was wel te merken. Hoewel ik al sinds dinsdag niet gerookt heb, was het een vrij zware klim voor de eerste keer. En het ergste is dat ik nu al mijn kuiten voel. Omdat ik aardig moe ben en morgen om kwart over 7 klaar moet staan ga ik vroeg op bed. Dat was nergens voor nodig. Na een uurtje geslapen te hebben gaan de lichten weer aan (die normaal gesproken om 11 uur uit gaan), er schijnt iemand overgegeven te hebben. Gelukkig heb ik dit niet gehoord, geroken of gemerkt, das dan weer het voordeel van een 40-bed dorm. Als ik weer probeer te slapen begint er iemand enorm te snurken. Ik doe mijn muziek aan om het niet te horen, maar het lijkt of hij een wedstrijdje doet om te kijken of hij het kan overstemmen. Een slechte nacht dus.
Om 6 uur gaat mijn wekker en ik ben blij dat ik kan opstaan. Als ik om kwart over 7 buiten sta is er nog geen teken van een bus. Ook om kwart voor 8 nog steeds niet, dus besluit ik maar weer naar binnen te gaan aangezien het zo’n 4 graden is om het om kwart over 8 nog eens te proberen. Om half 9 komt de receptionist van het hostel naar buiten om me te vertellen dat de bus een kwartier later dan normaal komt. Normaal was kwart voor 9. Om 10 over 9 stap ik eindelijk in de bus. Ik was dus niet alleen een uur te vroeg, de bus kwam ook nog eens een half uur te laat. Al met al twee uur in de kou gestaan.
Ik kijk om me heen en zie dat ik de jongste ben. En niet gewoon de jongste, maar far out de jongste. Dit kan nog een mooie dag worden. Hoewel leeftijd niets zegt over de gezelligheid blijf ik maar positief. Als ik naar buiten kijk daalt mijn positiviteit weer een beetje, het is grijs, grijs, grijs en grijs en het ziet er niet naar uit dat dit vandaag nog gaat veranderen.
We rijden over de world famous Icefield Parkway, bekend om de fantastische omgeving. Jammer is dat we echt heel weinig zien omdat overal sneeuw ligt, de wolken erg laag hangen, alles dus grijs is en het tot overmaat van ramp ook nog begint te sneeuwen. Op een mooie dag met een strakblauwe hemel zal dit zeker een fantastische route zijn, maar nu is het gewoon de weg naar Banff.
De eerste stop is Athabasca Fall, een kleine waterval van de Athabasca River. Niet zo heel indrukwekkend, en vooral omdat overal nog sneeuw ligt zie je niet veel. We rijden verder en slaan een stop over aangezien er niets te zien is dan witte sneeuw.
De volgende stop is Columbia Icefield Centre, waar we één van de gletsjers kunnen bekijken. Mij is niet verteld dat dit extra kost, maar nu ik er toch ben ga ik met de groep mee. Ik heb hier al spijt van zodra ik betaald heb. We gaan met een grote truck de gletsjer op, maken daar een paar foto’s en gaan weer naar beneden. Vergeleken met de gletsjer die ik gezien heb in Nieuw Zeeland, is dit niks. Door de vele sneeuw zien we helemaal geen ijs. Hier is bijna nooit ijs te zien, dan moet je veel verder naar boven. Als ik dat geweten had…
De laatste stop is Lake Louise, ik heb hier zoveel over gehoord en ben heel benieuwd. We zetten de overige gasten hier uit en ik ga door naar Banff. Ik wil wel graag een foto nemen, gewoon om maar te zeggen dat ik er geweest ben, dus ik heb een foto van witte bergen, een wit meer, en een grijze lucht. Top! (Een reden om eens terug te gaan naar the Rockies, en dan in de zomer…)

Eenmaal in Banff wordt ik afgezet bij Samesun, een hostel in het centrum van Banff. Ik was liever naar de HI gegaan, maar deze is 10 minuten rijden vanaf het centrum dus is dit handiger. Na het eten zit ik te praten met twee Deense meiden en een Deense jongen. Ik hoor iedereen over de pubcrowl en vraag wat de plannen zijn. Er is vanavond een pubcrowl en het schijnt erg gezellig te zijn. Dus ga ik me maar omkleden, want ze vertrekken over een half uur. Ik heb er weinig zin in, want jullie weten, ik houd niet zo van stappen, maar ze halen me toch over. Pubcrowl was een beetje een groot woord, we beginnen in de bar beneden in het hostel en doen daarna in Banff nog twee. Ik houd het iets eerder voor gezien dan de rest, wil namelijk morgen een beetje fit zijn. Ik had beter nog even kunnen blijven, want als ik op mijn kamer kom komt mijn kamergenootje er ook net aan. Ik had haar nog niet eerder gezien vandaag en meteen krijg ik ongevraagd haar liefdesleven te horen. Waar had ik dat aan verdiend??? Nadat ik beleefd en geïnteresseerd heb gedaan is het haar denk ik duidelijk dat ik genoeg weet en we gaan slapen.
Vandaag heb ik wat gelopen rond Banff. Vanmiddag een uurtje paardgereden, in de rij, head to tale weliswaar, maar toch een leuke afwisseling.
Vanaf Banff wilde ik naar Wels Gray NP, en daar slapen op Wells Gray Ranche, helaas is dit nog gesloten. Dus ik moet iets anders verzinnen. Ik heb nog zo’n vijf dagen te vullen, dus vandaag Lisa maar gemaild (reisgenootje uit Australie) en toch de trip via Kelowna plannen….