Eindelijk zon in Tofino! B)

Hè hè, eindelijk kan ik mijn zonnebril weer onder uit mijn tas vissen. Sinds ik Banff achter me heb gelaten heb ik hem eigenlijk niet meer nodig gehad. Nu, net aangekomen op Vancouver Island, schijnt eindelijk de zon weer.
Lisa brengt me naar de bus in Kelowna en om een uur of 12 zet hij eindelijk koers naar Vancouver. Om 5 uur in de morgen kom ik aan. Op het station vraag ik een steward hoe ik het beste downtown kom, hij vertelt me dat ik nu niet downtown wil gaan tenzij ik precies weet waar ik heen ga en voor de deur wordt afgezet. Dat weet ik niet, dus het wordt een paar uur op het station hangen. De enige plek waar je wat eten kan krijgen hier is Mc Donalds, en ze hebben wifi, dus op naar de mc voor ontbijt. Daar wordt ik op de hoogte gehouden door Syl van de spannende strijd tussen Ajax en Twente. Enigszins vervult met medelijden, aangezien Syl in het hol van Ajax de wedstrijd kijkt.
Om een uur of 7 lijkt het me wel veilig om Vancouver in te gaan en ik neem een taxi. Normaal gesproken zou ik met de bus gaan, maar aangezien ik onderweg nog moet pinnen leek me dit wel zo handig. Ik kom aan bij HI Vancouver en er wordt me verteld dat check-in time pas om 11 uur is. Dus ik vraag de onvriendelijke Aziaat of ik zolang buiten in de regen moet blijven staan, of dat ik in de common room mag wachten. Vooruit, dat mag, met pijn en moeite. Vijf minuten later heb ik ingechecked en kan ik naar mijn kamer. Wat dit voor machtsspelletje was weet ik niet, maar ik ben blij dat ik even kan slapen, in een bed, in plaats van een bus.
Om 10 uur vind ik het tijd om op te staan en ik huur een fiets bij het hostel. Ik vertoef zo’n 3,5 uur fietsend in Stanley Park in de regen. Heerlijk om te fietsen en de regen is niet heel erg, maar het uitzicht wordt er wel heel erg door belemmerd. In het park is een groot aquarium met dolfijnen, otters, beluga walvissen en veel meer tropische vissen. Aangezien het zo regent lijkt me dit een leuke afwisseling.
Na Stanley Parc fiets ik naar Granville Island. Een klein eiland, dan door middel van de ferry of een brug te bereiken is. Ik fiets over de brug naar de overkant, daar zoek ik de markt op waar ik iedereen over hoor. Granville Island is een gezellig klein vissersdorp, met een heel eigen sfeer. Op de Public Market koop ik vers fruit, verse groenten en wat vlees. Eindelijk een degelijke maaltijd en geen pasta vanavond!
Om een uur of 6 breng ik de fiets terug en neem een douche. Toch wel fris die regen. Ik ga niet al te laat op bed, morgen wil ik naar Grouse Mountain en het liefst hikend naar boven. De volgende ochtend hoor ik, hoe kan het ook anders, dat de hike nog gesloten is. Het is ook nog steeds grauw, grijs en bewolkt en de kabelbaan kost zo’n 30 dollar. Eenmaal boven zul je niet veel zien. Daarom besluit ik een dag eerder naar Vancouver Island te gaan. Ik neem de bus naar de ferry en de ferry nar de bus. Nu zit ik in de bus en zie dat de wolken wat optrekken, Ha! Daar is daadwerkelijk een strookje blauwe lucht en de zon doet zijn best door de wolken te komen. En het lukt hem af en toe nog ook! Mijn dag kan niet meer stuk…
Eenmaal in Tofino loop ik naar het hostel. Een super locatie, vlakbij het centrum (hoewel het zo klein is dat je het niet echt een centrum kan noemen) van het dorp en aan het water. Als ze die ene boom nou es omhakken, dan kunnen we de zonsondergang gewoon zien vanuit de common room.
Vanavond ga ik niet al te laat op bed, lang in de bus zitten breekt je toch wel op.
De volgende ochtend doe ik lekker rustig aan, ik heb tenslotte drie dagen hier. Vanmiddag wil ik een whale watch tour doen, dus om een uur of 10 vraag ik bij de receptie hoe laat ze gaan. Om half 11 zegt ie, ik vertel hem dat ik liever vanmiddag ga, maar nee, hij is heel duidelijk, er is veel meer wind vanmiddag en als ik opschiet kan ik het nog halen. Ik durf niet meer tegen te spreken en snel me naar boven om mijn spullen te pakken. De tocht duurt 2,5 uur en we zien zo’n zes grijze walvissen. Het zijn dan wel geen orka’s, maar deze beesten zijn indrukwekkend! Ze zijn zo enorm en als je naar de zee kijkt heb je geen idee dat er zulke grote beesten nog bestaan. Je weet het natuurlijk wel, maar wanneer denk je er nou bij na. Vlakbij onze boot duikt er eentje onder en zwiept zijn staart omhoog. Ik ben druk bezig met foto’s maken, waardoor ik even vergeet te kijken en omdat ik ook probeer te kijken zijn mijn foto’s niet super. Maar gelukkig waren het er een stuk of zes, dus ik heb genoeg staart gezien vandaag. Terugreis is het ijskoud en het kan me niet snel genoeg gaan.
’s Middags doe ik niet zo veel, ik hang een beetje op de patio met een boek tot het tijd is om te eten. Tijdens het koken ontmoet ik een meisje uit Engeland en al snel hebben we besloten de volgende dag samen te gaan mountainbiken, samen met een Duitse jongen. Ze willen wel om 8 uur al weg, dus maar weer niet al te laat op bed, het kan wel eens de hele dag gaan duren nl.
Als ik om 8 uur beneden ben is Beth nog in geen velden of wegen te bekennen. Ze had nogal moeite met uit bed komen bleek later, ik zei al dat 9 uur misschien een betere tijd was. Om half 9 lopen we naar de fietsverhuur en Flo besluit toch te gaan surfen, dus we zijn nog met z’n tweeën. Gelukkig hebben we allebei een map, want over het stuk waar ik een half uur over doe doet Beth drie kwartier tot een uur. Ik besluit dus al gauw om gewoon vooruit te fietsen en op afgesproken plaatsen te wachten. Dat werkt… Onderweg stoppen we bij een tweetal stranden, een boardwalk door het regenwoud en een look-out point. We proberen naar boven te fietsen, maar halverwege moet ik het ook opgeven en lopen we verder. De klim is te steil. Dat betekent wel een super uitzicht. Na zo’n 25 km vinden we het wel welletjes (vooral Beth kan al bijna niet meer, en we moeten ook nog terug). Al met al zo’n 50 km gefietst, heuvel op, heuvel af, toch weer een prestatie. ’s Avonds blijf ik iets langer zitten, maar het ritme zit er al goed in, want om half 12 ben ik toch echt weer kapot.
Vandaag is één van mijn weinige uitslaap dagen, dus ik zet geen wekker. Om 10 uur kan ik echt niet langer blijven liggen en rol ik uit bed. Ik zit wat op internet, lees wat, bel even naar huis, vandaag doe ik lekker niks. Maar na even met mama gepraat te hebben denk ik, ach wat, ik ga vandaag kayaken. Het is allemaal best duur, maar ik ben hier nu. Dus om half 2 zit ik in een kayak droog te oefenen. We kayaken 2,5 uur rond in Clayoquot Sound en richting de open zee, waar je de stromingen goed kunt voelen. Dan brengen we een aantal mensen terug naar de kust en gaan we nog even verder. Helaas moet mijn buddy het ook opgeven, ze is zeeziek geworden. Nolan, een native Canadian en nieuwe medewerker van Remote Passages komt mijn kayak versterken. Dat gaat een stuk beter, aangezien Mary-Ann zich niet lekker voelde, peddelde ze ook niet veel meer. We peddelen nog een uurtje verder en dan komen we bij Meares Island, waar we een Big Tree Trail walk doen door het regenwoud. Hier staat bomen van 1600 jaar oud. Heel indrukwekkend.
Om 7 uur ben ik terug in het hostel en ligt er een groot stuk zalm op me te wachten in de koelkast. De manager van het hostel die me vanmorgen en twee dagen geleden op de tour gestuurd heeft, had gister een vis gevangen en me deze vanochtend laten zien. Of ik ook vis at, ja hoor, dat eet ik. En zo lag er een stuk vis in mijn tas in de koelkast. Een heerlijk vers stuk zalm…een heerlijke maaltijd voor de laatste avond Canada. Morgen neem ik de bus naar Vancouver, waar ik hoop mijn ritme te veranderen. Slapen in de bus, wakker de nacht op het vliegveld, slapen in het vliegtuig. Dan hoop ik zondag wakker genoeg te zijn om zondag 1 aan te moedigen in de strijd naar promotie.
Tot gauw dus!