Kleine cultuurschok Bangkok en Chiang Mai

Het is wel een luxe hoor, dat besef ik zelf ook heel goed, dus dat hoeft niemand me te vertellen. Het is wel een luxe waar ik weer enorm van ga genieten. In mei vloog ik met Continental Airlines naar Canada en vandaag vlieg ik met China Airlines naar Thailand.
Gisteravond, toen ik eindelijk mijn tas had ingepakt, mezelf verzekerd had dat ik alles bij me had, daarvoor mijn moeder nog even gebeld had om de checklist door te lopen of ik geen belangrijke dingen vergat, nog even een gezellig avondje op de Bloemersmastraat gehad. Waarna we een afzakkertje in de kroeg gingen halen. Vandaag een vlucht van 12 uur, en aangezien ik een nacht oversla dacht ik dan wil ik in het vliegtuig wel een beetje slapen. Dus een avondje doorhalen moest kunnen.
In het cafe kwam het eerste verontrustende bericht dat heel Thailand onder water stond. Een oplettende vriendin heeft de hele nacht voor het nieuws gezeten, zichzelf en mij bang pratend…Ik wist dat er overstromingen waren, maar hoe erg de situatie was had ik mij niet gerealiseerd, omdat ik er gewoonweg niet naar gekeken had, de vlucht was al geboekt en als er echt gevaar was dan hadden ze het vliegtuig wel aan de grond gehouden.
Dat maakt dus dat ik nu wel in het toestel zit op weg naar Bangkok. Klaas komt dinsdag aan en we zien wel hoe het loopt. Op het vliegveld werd me vertelt dat het alleen de buitenwijken van Bangkok betreft en dat het allemaal wel meevalt. We zullen wel zien. Het spannende hieraan is dat ik dus eigenlijk niet weet of ik over drie dagen nog in Thailand zit, of dat we besloten hebben om een nieuwe bestemming te kiezen en ik weet niet waar heen te gaan.

Na 11 uur naast een slapend meisje en een druk bewegend kind gezeten te hebben zijn we geland in Bangkok. De vlucht ging prima, weinig turbulentie en dus geen stinkende, zwetende mensen naast me Marc. Eenmaal buiten wacht ik even bij de taxi’s, wie weet gaan er meer reizigers richting de Khao San Road, maar helaas weinig backpackers te zien. Überhaupt weinig te doen op het vliegveld, het is dan ook nog maar 6 uur in de ochtend. Na een sigaret en een cola stap ik toch maar in de taxi, om halverwege de rit al bijna genaaid te worden door de beste man. Of ik even de tol wil betalen, nou ik zeg dat dacht ik niet. Ik betaal de meter, u de rest. Het is maar 50 bath ongeveer, das nog geen euro, maar toch. Ik wordt afgezet op de Khao San Road, dé backpackersstraat in Bangkok. De straat is dan ook afgeladen met tuk tuks en taxi’s. Ik loop bepakt en bezakt de straat in en wordt direct lastig gevallen door deze doelgerichte ‘ondernemers’, maar ik maak het heelhuids bij het hotel. Ik moet een uurtje wachten om in te checken, maar dat is al zo’n zes uur eerder dan de gebruikelijke check-in tijd, dus een meevallertje.

Na een ontbijtje bij de Mc Donalds kan ik m’n kamer in. Na drie korte nachten ben ik toch wel aan slaap toe en besluit een uurtje te gaan liggen, dat worden er zes. Om een uur of vijf hijs ik mezelf uit bed, anders slaap ik vannacht niet. Ik beland op het terras aan de overkant en dwing mezelf om direct Thais eten te bestellen, niet zo’n heel goed idee als je geen idee hebt wat wat is. De rest van de avond breng ik door met twee jongens uit California en welverdiende wodka. Het kost hier allemaal niets en zeker de drank niet, dus je drinkt al gauw één teveel. Om een uur of twaalf heb ik een rekening van zo’n 400 bath, dat komt neer op nog geen 10 euro.
De volgende dag wil ik iets van Bangkok zien voor Klaas aankomt, dus boek ik een tour over de Mekong. Een boottocht langs een aantal tempels. Om 13.00 uur moet ik me melden bij de receptie. Ik wordt door een heel klein steegje naar de straat achter de Khao San Road gebracht. Daar staat een busje op mij te wachten en deze brengt me naar de pier. Daar aangekomen loop ik samen met de chauffeur door een groot overdekt winkelcentrum en tot mijn ‘grote’ verbazing vertelt de dame van de tour me dat we over een uur vertrekken. Ik moet me nog maar even vermaken in het winkelcentrum. Wat verrassend nou…de Thai grijpen ieder moment aan om je iets aan te smeren en ik vermoed dat het geen foutje is dat ik zo vroeg ben. Ik zoek een terrasje op bij het water en wacht daar tot het tijd is om te boarden. Twee uur later heb ik zo’n 12 achterkanten van tempels gezien en stonden ze zo opgesteld dat je er eigenlijk geen foto’s van kon maken. De gids heeft er geloof ik best veel verstand van, het jammere is alleen dat ik niets van zijn verhaal begrepen heb door zijn slechte Engels en de nog mindere geluidsinstallatie. Uiteindelijk een tochtje over een verschrikkelijke vervuilde rivier, met een slechte gids en weinig nieuwe informatie. Maar ik kan wel zeggen dat ik het echte Bangkok vandaag wel een beetje heb leren kennen, zo is de cultuur, ze verkopen veel gebakken lucht en achteraf kom je erachter dat het niet eens gebakken is. Bangkok is een oude stad, waarvan Rob Geus zou zeggen, ‘hier wordt ik niet blij van’. Maar dat is juist het mooie van reizen.
Eenmaal terug bij het hotel wacht ik nog een uurtje op Klaas. Vanaf het dak kan ik de gekte beneden goed volgen. Wat hier in de straat allemaal gebeurd is ongelooflijk, om de halve meter staat een taxichauffeur naar je te roepen: ‘Taxi, Taxi?’ En als je nee zegt gaat hij over op ‘Ping Pong pussy?’ De details daarvan bespaar ik je.
Om kwart voor zes zie ik Klaas aan komen lopen op straat. Het is een leuk weerzien, Klaas heeft fantastische verhalen over zijn reis door Rusland en China, waardoor we tijdens het eten niet stil hoefden te vallen. Na een tijdje op het terras gezeten te hebben nemen we een taxi naar het Hard Rock Café. Daar treffen we Mark, een man van een jaar of 50, maar met de spirit van een twintiger, waar ik de avond daarvoor ook nog even mee op het terras gezeten heb. In het begin zitten we nog rustig aan een tafeltje, maar al snel staat zelfs Klaas te swingen op de goede muziek die de band speelt. Om 2.00 uur hebben we het toch wel gehad, vooral Klaas is erg moe van de reis.
Woensdag hadden we gepland om de tempels in Bangkok te bezoeken, maar het regent zo hard dat we rustig aan de dag beginnen met een ontbijtje op het terras. Daarna plannen we de volgende stap via een klein reisbureau voor ons hotel. Daarna wagen we het er op en gaan lopend de stad in. Weer komen we in aanraking met het echte Bangkok, een heel bijzondere gewaarwording. Helaas begint het halverwege de dag weer te regenen, en ook niet een beetje te regenen, het is weer een echte moesson bui. De regen laat ons niet zo zeer uit het veld slaan, de slippers om mijn voeten helaas wel. De stoepen van Bangkok zijn gelegd met gladde stenen en al gauw vlieg ik alle kanten op behalve de juiste. Na twee uitglijders waarbij mijn knieën protesteren nemen we de tuk tuk naar een ‘winkel’ straatje. De winkels staan letterlijk op straat en er wordt al snel weer aan alle kanten aan ons getrokken. Overal op straat staat eetkarretjes met Thais eten, daar moeten we natuurlijk ook even aan proeven. Daarna gaan we terug naar de Khao San Road. We zijn nog op zoek naar nieuwe schoenen, want die van Klaas hebben Moskou, Mongolië en Beijing niet overleefd. Helaas vinden we deze niet, wel vinden we weer een leuk terras waar we maar weer een drankje nuttigen. Door de prijzen kunnen we wel een beetje decadent leven. Op het terras zit een Nederlandse vrouw die vier weken alleen door Thailand gereisd heeft. Voordat ze weg moet om haar vlucht te halen gaan er toch zo’n vijf biertjes door (voor mij niet natuurlijk). Hierna moeten we toch maar eens wat gaan eten, willen we het hotel nog halen.
De volgende dag, (het hotel hebben we twee uurtjes later nog makkelijk gehaald…), worden we om 5.00 uur bij het hotel opgehaald. Om 8.05 vliegen we naar Chiang Mai, in het noorden van Thailand.

We zitten op dit moment in Julie Guesthouse, weer een beetje hostel en backpackersgevoel, want dat hotel was toch iets te luxe voor onze reisstijl, desalniettemin erg welkom :)
Om een uur of 12 huren we fietsen voor een dag en rijden we een paar minuten later op een driebaansweg (soms vier, net wat de automobilist er van maakt) tussen de auto’s, brommers en scooters door Chiang Mai, wat een avontuur op zich is. Een leuke manier om ook de gekte in het verkeer te ondervinden. We gaan niet al te laat op bed, want morgen staat ons een zware dag te wachten. We gaan drie dagen op tour in de jungle, dus tot laterssss!