It's beginning to look a lot like Christmas

Het is weer zover, een tripje in het verschiet. Deze keer was de bestemming niet zo moeilijk. Al drie jaar lang plan ik deze trip, maar iedere keer was er wel iets dat de planning in de war schopte. Deze keer gaat alles in één keer goed. We boeken op dezelfde avond de vlucht, het hotel en de parking. Londen, here we come.
We willen uiterlijk om 16.00 uur weg, ik heb de hele dag de tijd om mijn tas in te pakken en me klaar te maken. Astrid daarentegen is gewoon aan het werk. Er werd toch nog wat roet in het eten gegooid waardoor Astrid in de veronderstelling was dat we niet gingen en dus om 23.00 uur de avond tevoren haar tas nog moet inpakken.
Uiterlijk 16.00 uur weg, wordt uiteraard exact om 16.00 uur weg. We moeten nog even terug voor de wereldstekker die ik uiteindelijk toch niet blijk te hebben. We gaan dus op weg met een doos vol snoeren, maar zonder wereldstekker.
Drie uur en drie kwartier later zetten we de auto op een verlaten parkeerterrein, als dat maar goed gaat. Weliswaar is het daadwerkelijk drie minuten lopen naar het vliegveld, dat hebben we goed geregeld. We moeten ons enigszins haasten aangezien we er zeker drie kwartier langer over gedaan hebben dan verwacht. Maar Ryan Air zou Ryan Air niet zijn als we geen vertraging hebben. Het vliegtuig heeft in Stansted een vogel geraakt en dat geeft blijkbaar nogal een rotzooi. Je kan het Astrid vragen, die houdt keurig de auto tussen de lijntjes na het raken van een Buizerd. Is allemaal hear say, ik was er niet bij.
Nadat we elkaar weer een goede vlucht wensen, we’re on a budget, dus stoelen naast elkaar kunnen we niet betalen. We maken er een gewoonte van. We nemen de trein naar Tottenham Hale, stappen daar in de metro naar Pimlico en lopen de laatste paar minuten naar het hotel. We verwachten een achterbuurtje, maar komen aan in een redelijk sjieke wijk met grote, witte blokken huizen. De kamer is prima, als je kijkt naar de prijs-kwaliteit verhouding. We gaan op zoek naar een pub, maar uiteraard hebben we het wel zo gepland dat die niet in de buurt zit. Alles is dicht. Dan maar wat drinken halen in de winkel die we net passeerden. We kopen Fanta met bloemen, aangezien er geen alcohol verkocht wordt, chips en croissantjes zonder vulling, wat ook smaakt naar bloemen. Het is niet te drinken en niet te eten. De chips gaat er overigens wel in. We maken eindelijk een planning voor de komende dagen en gaan tukken.

Vrijdag
De planning zei ons dat we om 10.00 uur op weg moesten naar Buckingham Palace. We houden ons keurig aan deze planning, maar de receptionist denkt daar anders over. We moeten verkassen naar een andere kamer. Aangezien we allebei al onze bagage in een rugtas gepropt hebben, die we nu half leeg op onze rug hebben, begrijp je dat de kamer helemaal is ingericht en overal wat ligt. We zijn het er niet mee eens en proberen de heren duidelijk te maken dat hun dubbele boeking niet ons probleem is. Na een verhitte discussie is de sfeer behoorlijk bekoeld. We dumpen vervolgens toch onze netjes georganiseerde spullen uit de ene kamer in een chaos op het bed in de andere kamer. Deze is een stuk kleiner en lijkt iets minder netjes. Dat kan ook door onze perceptie komen, het hotel is een stuk gedaald in onze gratie. Waar we eerst nog drie sterren zouden geven omdat de verwachting veel lager was dan de daadwerkelijke ervaring, geven we nu waar mogelijk nul sterren met een behoorlijk aantal boze emoticons. En dan maar hopen dat ik de goede kies, want het blijkt dat ik niet alle emoticons even goed lees. Ik heb in het verleden heel vaak geflirt zonder het door te hebben gehad blijkbaar.
We zijn eindelijk op weg naar Buckingham Palace voor de wisseling van de wacht. Het is fantastisch, het is smoor druk, we zien een enkel mannetje af en toe een dansje doen. Dan komen er wat mutsen aan en beginnen ze aan de wisseling. Het is ronduit te gek, we houden het na een minuut of tien voor gezien. Dit is niet voor ons weggelegd. Na allebei een croissantje zonder vulling te hebben weggewerkt zoeken we een eettentje. We houden het op het croissantje nog vol tot de Big Ben, die in de steigers staat, de Londen Eye, die bij daglicht niet veel voorstelt en omringd wordt door kranen en het Sommerset House, waar we niet verder komen dan de lobby, hier begrijpen we niets van. De Millennium Bridge, Tower Bridge en de Tower of Londen worden geschrapt van de planning. We hebben genoeg de toerist uitgehangen en het is niet aan ons besteedt. We lopen langs de Theems, de bomen hebben al hun bladeren voor ons laten vallen en we leven ons even uit in de hopen bladeren die op de stoep liggen. Een foto momentje…de eerste foto die ik overigens maak in Londen. Dus of we de Big Ben echt hebben gezien is maar de vraag. We worden nagedaan door een stel die dit een supergoed idee vindt. Heerlijk origineel…
We komen per ongeluk aan bij Covent Garden, wat ook op de planning stond. Op dat moment weten we nog niet dat we Covent Garden nog veel vaker gaan zien, van alle kanten. We kijken even verbaasd naar een enthousiaste straatartiest, dat wordt nooit wat met die man. In Covent Garden vinden we alleen moderne eettentjes, die ook nog eens niet te betalen zijn. We lopen Covent Garden dus maar weer uit en vinden een typische Engelse pub. De sfeer is goed, het eten is lekker en de kachel staat aan. We lopen nog even terug naar Covent Garden, maar snappen niet helemaal wat de bedoeling van het hele geheel is. Dus zetten onze koers verder naar het centrum, het schiet lekker op met die planning zo. We worden steeds gelukkiger van alle lampjes om ons heen en kunnen niet wachten tot het donker is. In Regent Street gaan we even binnen bij de M