Dag 8 Kayaken in Nerja, of niet kayaken in Nerja - Reisverslag uit Nerja, Spanje van dreesontravel - WaarBenJij.nu Dag 8 Kayaken in Nerja, of niet kayaken in Nerja - Reisverslag uit Nerja, Spanje van dreesontravel - WaarBenJij.nu

Dag 8 Kayaken in Nerja, of niet kayaken in Nerja

Blijf op de hoogte en volg

24 September 2017 | Spanje, Nerja

Deze dag begint wederom vroeg. We hebben grootse plannen. Vandaag willen we kayaken en een wandeling maken door een rivier in Nerja. We willen om half elf met de bus naar Nerja, maar deze blijkt vol. Dus pakken we die van elf uur. Dat betekent weer een uurtje wachten op het station. We worden omring door een stel Engelse vrouwen van vermoedelijk de plaatselijke boekenclub. Ze kwekken er vrolijk op los. Wij kijken elkaar aan, en alsof we elkaars gedachten lezen drukken we tegelijk de doppen in de oren, zoeken onze bubbel en sluiten ons af. Anderhalf uur later komen we in Nerja aan.
De grote plannen zijn snel van tafel geveegd na de wandeling naar het strand, we zijn kapot. We proberen een kayak te huren op het strand. We worden fantastisch geholpen door deze monopolist. De tours zijn vol, maar we kunnen we zelf op pad en een kayak huren op het strand, over een uur, of twee, als er dan nog kayaks over zijn. Op de vraag of we kunnen reserveren is het antwoord nee. Wel duidelijk in ieder geval. Ze weet niet hoe laat de kayaks terug zijn en ook niet hoeveel er dan nog zijn. Goed verhaal weer.
Op het strand vragen we nog maar eens, maar nee dan moeten we in het kantoor zijn, terwijl ze daar toch echt aangaven op het strand te moeten zijn. Ze gaat wel iemand halen. Na een kwartier is er nog niemand en gaat Astrid maar eens polshoogte nemen. Duidelijk taal, er komt ook niemand. Vervolgens komen er twee mannen aan die zeggen wel te kunnen reserveren, op de vraag of dat nu kan is het antwoord weer nee. We moeten over twee uur maar terug komen. We geven het op.
Als we net ons handdoekje in de ring, oftewel op het strand hebben gegooid, zien we twee mensen met een blauwe kano aankomen, die is niet van dezelfde organisatie. Blijkt er aan de overkant nog een verhuur te zitten. We slepen onszelf het strand weer af met de moed in onze slippers gezakt en vragen daar nogmaals naar een kano. Een super aardige vrouw die goed Engels en zelfs Duits spreekt helpt ons uit de brand. We moeten wel zelf de kano terug tillen naar het strand, maar we hebben het er voor over. Eindelijk zitten we dan in die kano, met de rust om ons heen en het helder blauwe water onder ons. Recht varen is nog wel een dingetje, op de één of andere manier is dat niet te doen. Dus we varen om en om en niet tegelijk. Kan de ander even genieten van de omgeving. We willen even aanmeren bij een strandje, zodat we in alle rust even kunnen zwemmen. We vinden een heel rustig plekje, en ik gooi enthousiast mijn peddel alvast het strand op. Heb je wel eens gehoord dat bij iedere zee kayak tour de gids zegt, wat je ook doet, laat nooit je peddel los? Ja? Nou ik zou er maar naar luisteren. Mijn peddel ligt op het strand en de kayak zet weer koers naar zee. Na lang klunzen zit ik met peddel en al weer in de boot en varen we terug naar het strand. We zijn per ongeluk drie kwartier langer weg geweest dan afgesproken, maar ze rekent haar niets extra’s en we beloven haar aan te raden op onze blog die in aantocht is.
We ploffen tevreden neer op het strand, we zijn weer zen. Bij gebrek aan budget dineren we op een blauw bankje naast een terras, met chemische voorverpakte croissants en roombroodjes en een zak chips.
Toen we vorige week zondag aankwamen was de sfeer in Malaga helemaal goed, en na de teleurstelling van gisteravond willen we het vanavond nog een keer proberen. Maar wat blijkt, stappen in Malaga is een desillusie. We zitten heerlijk op het terras van onze stamkroeg, waar de Fanta Lemon weer is aangevuld en we dus lekkere zelf gemixte Radlers drinken. We worden voor de zoveelste keer verward met Duitsers en we kunnen ons ongenoegen niet verbergen. Veel te hard roepen we ‘O MIJN GOD! Hoe dan???’ Het zit de ober blijkbaar niet lekker, want na een half uur komt hij heel voorzichtig en verlegen bij ons en vraagt, ‘Waarom zeiden jullie net O Mijn God?’ Wij zijn het voorval al weer vergeten, maar het begint weer te dagen. Na onze uitleg druipt hij af. We voelen ons behoorlijk schuldig en hebben even een reality check, misschien zijn we toch niet altijd zo aardig als we dachten. Dit moeten we goedmaken. We tekenen een roos voor hem op een servetje en bieden onze excuses aan. Alles is vergeten en vergeven, en we hebben een ober een rustige nacht bezorgd, wetende dat deze schattige, aandoenlijke Cubaan over ons zal dromen.
We gaan naar de volgende halte. We bestellen weer een biertje en krijgen ongewild een halve liter. Halverwege het biertje krijgen we de rekening voorgeschoteld, ook deze tent gaat dicht. Dat zal allemaal best, maar je hebt ons een halve liter aangesmeerd, dus je bent nog niet van ons af.
Als Astrid even een tussenstop neemt bij het toilet, koopt Andrea een mega grote roze met gele zonnebril en Astrid ligt op de grond van het lachen aan de andere kant van de straat. Maar dat is nooit gebeurd, want we hadden geen geld. Nadat we de rekening betalen wordt het terras onder onze kont vandaan gehaald. De doeken van de luifel worden naar beneden gehaald en één daarvan valt op het tafeltje voor ons waar twee mannen nog van hun tapas aan het genieten waren. De boodschap is duidelijk, zelfs de lampen op het terras gaan al uit, de tent gaat dicht. Ik moet nog even naar de wc, maar die staat al vol met stoelen, that ship has sailed. De vriendelijke ober brengt me naar de overkant, waar een tentje zit van dezelfde eigenaar, waar zich een waar spektakel voor het toilet onttrekt. Er staat een stel aangeschoten Noren voor de wc, de dame in de wc krijgt haar jumpsuit niet meer aan, vrouw nr 2 duikt in het toilet om haar te helpen. De man voor de wc vindt dat ik hun gesprekken moet begrijpen, want zo zie ik er uit. Is toch beter dan voor Duitser te worden gehouden. Een van de serveersters is aan het schoonmaken, het wordt nu echt gezellig, want de flessen wijn komen al tevoorschijn en terwijl ze de vaatwasser leeghaalt steekt ze een sigaret aan.
Ondertussen aan de overkant wordt de kruk onder Astrids kont vandaan geplukt, de mannen naast ons krijgen niet de tijd om hun eten op te eten, en de straat wordt al schoongespoten. Malaga gaat dicht, het is tijd om te gaan slapen.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Actief sinds 27 April 2011
Verslag gelezen: 116
Totaal aantal bezoekers 10661

Voorgaande reizen:

23 November 2017 - 26 November 2017

It's beginning to look a lot like Christmas

17 September 2017 - 26 September 2017

Andalusië

14 Juli 2012 - 08 September 2012

Geen zon tijdens mijn zomer 2012

09 Oktober 2011 - 22 Oktober 2011

Thailand

03 Mei 2011 - 22 Mei 2011

Op eigen benen

Landen bezocht: