Dag 3 Gratis tapas in Granada

Het mooiste aan hostels is het uren wachten tot je de douche (en in dit geval dus ook het toilet) kan gebruiken. Na een uur hebben we het maar opgegeven, vervolgens is hij de hele ochtend vrij. Vandaag gaan we naar Granada. We hebben echter geen idee wat we daar gaan doen, we willen namelijk graag even de stad uit, weg van de drukte, maar daar moeten we nog een dag op wachten. We nemen weer de bus, ditmaal wel naar het busstation, waar we de bus naar Granada nemen. De kamer is een aangename verrassing. In iets wat lijkt op een van de mindere wijken van Granada komen we aan in een nette hal, waar boven een kamer op ons wacht wat een heel andere wereld dan het smoezelige ‘wie is de mol hostel’ met kakkerlakken doet vermoeden. Het ruikt er in ieder geval heel schoon. Na een uurtje bijkomen op bed van de ‘zware’ dag reizen zoeken we een kamer in Nerja. Daar zouden we graag de reis afsluiten. De moed zakt ons echter in de schoenen. Na anderhalf uur geven we het op. Tijd voor weer een drankje op het terras. De hoop is vandaag op Astrid gevestigd, ik bevindt me even in een andere wereld, we voeren allebei heel andere gesprekken met elkaar. Misschien was op vakantie gaan met een burn-out niet zo’n heel goed idee. Maar…na twee biertjes, een ‘Hé, ik hier? Was ik lang weg?’, zijn we er weer. Op naar gratis tapa. Granada is één van de weinige steden in Spanje waar nog bij ieder drankje gratis tapa aangeboden wordt. We doen dus op drie verschillende terrassen een drankje en krijgen inderdaad drie keer gratis tapa. Uiteindelijk willen we toch iets meer eten dan drinken en zoeken een goedkoop tentje. Weliswaar eten ze hier de aardappels met de handen en een stokbroodje met een vork, maar het is in ieder geval niet duur. Terug in het appartement blijkt inderdaad dat er achter een deur zich een heel andere wereld bevindt. Niks geen achterbuurt van Granada, dit huis heeft naast de drie deuren die we al gezien hadden een lange gang met nog zes zware eikenhouten deuren, wat doet vermoeden dat deze mensen het beter voor elkaar hebben dan wij.
Wij gaan echter weer op zoek naar het dubbeltje op de eerste rang voor de laatste paar dagen in Malaga. Graag: een zwembad, een balkon, dichtbij het strand, in het centrum en onder de 30 EU, of vragen we dan teveel. Tot op heden is dat nog niet gelukt, en ik zit inmiddels weer thuis… Onderweg ontmaskeren we nog wel een catfish op facebook, die mij vanuit Florida de liefde verklaart en zegt dat ie hier heel serieus over is. Na een paar subtiele hints, bijvoorbeeld: ‘Ken je het programma Catfish?’ en ‘Wat vinden je 79 vrouwelijke facebook vrienden en 4 mannelijke hiervan?’ blokkeer ik de boel nadat ik hem wel even netjes verteld heb dat te gaan doen en dat ie even in de spiegel moet kijken en dan nog eens een foto van zichzelf moet maken en deze op facebook moet zetten in plaats van de huidige profielfoto. Dat vond ie niet leuk, voordat ik hem had geblokkeerd was ik al geblokkeerd en hij had niet eens afscheid genomen, toch jammer.